Activiteit

23 maart 2022 - Lago Tagua Tagua, Chili

Voor de 5e keer vraagt Jaimee wat we willen gaan doen voor activiteit. “ Houden jullie van hiken, vissen, varen? Of willen jullie met de helikopter worden afgezet bij een gletsjermeer en dan daar kanoën?” Het klinkt allemaal fantastisch maar we willen ook graag weten wat de kosten zijn en we vinden het superlullig ( lekker Nederlands) om dat te vragen waar de andere gasten bij zijn. Op de website is hier geen enkele informatie over te vinden en nergens ligt er een folder of iets dergelijks. We hebben echter wel een wens of beter gezegd, de moeder van Jan had deze wens. Zij wilde voor haar 90e verjaardag nog heel graag een keer in een helikopter vliegen. De vlucht was al besproken maar door de pandemie is het er helaas niet meer van gekomen. Net na haar 91e verjaardag is zij overleden. Nu hadden we bedacht om vanuit een helikopter haar as uit te strooien. Een vlucht van maximaal een half uur is echter ruim voldoende voor ons. Tijdens een reis in Nieuw-Zeeland hebben we al een keer een vlucht gemaakt en die piloot vond het nogal leuk om met de helikopter vlak langs de flanken van bergen te vliegen. We waren toen best angstig en misselijk. Maar goed, nu dus deze vlucht. In eerste instantie is het niet mogelijk (behalve voor een uur). Dat gaat ons te ver qua kosten en tijdsduur. “Misschien vinden we nog een ander mooi plekje om de as uit te strooien” fluister ik tegen Jan. Ik zie de teleurstelling in zijn ogen. Jaimee is wat over en weer aan het bellen en plots vraagt hij of het goed is als we vlak na het ontbijt kunnen gaan. Euh ja, natuurlijk! Dan beginnen toch wel de zenuwen te komen. Nog even 3 keer naar het toilet en dan stappen we in. Het is en blijft een machtig mooi gezicht om van zo dichtbij een helikopter te zien starten. Na alle veiligheidsinstructies te hebben besproken stijgen we rustig op. Het is echt een schat van een piloot, hij houdt enorm rekening met ons en na 5 minuten durven we zelfs te genieten. Waarom ziet alles van boven er nog mooier uit? Het is een prachtige dag en nagenoeg windstil; perfecte omstandigheden. Alsof iemand van boven meekijkt en zo dankbaar is dat we dit doen. Boven de krater van een vulkaan strooit Jan haar as uit. Een bijzonder plekje. Als we na een half uur weer landen komen bij ons beiden echt alle spanningen eruit. Misschien wel van heel de reis tot nog toe. We moeten even een uurtje gaan liggen. Daarna proberen we toch nog een korte wandeling te maken naar een waterval. De hondjes wandelen mee en wijzen ons de weg wat echt heel bijzonder is. Als we de weg terug naar boven wandelen voelen we dat het nog steeds niet goed zit. We zijn echt helemaal van slag en alle conditie is gewoon weg. We besluiten de rest van ons verblijf te gaan chillen en vragen of ze de houtgestookte hottub willen aansteken. Dit voelt zo heerlijk ontspannen en het uitzicht is gewoon niet te verbeteren. 
 

Als we de volgende dag na een innig afscheid van Jaimee en zijn team weer verder moeten gaan ( moeten want we hadden hier nog wel even willen blijven) springen de honden bij ons in de kar van de traktor die ons weer naar beneden vervoert. Als we wegvaren met het bootje staan ze luidkeels te janken op de kade. Ik zeg nog met een knipoog dat ze goed zijn getraind maar we voelen een brok in onze keel. Wat een afscheid zeg. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Laura:
    23 maart 2022
    Super mooi♥️✨
  2. Arno:
    23 maart 2022
    mooi verhaal hoor!
  3. Corné&Inge:
    24 maart 2022
    Mooi gebaar en verhaal. Leuke plaatjes.
  4. Monique:
    28 maart 2022
    Wat een prachtige herinnering...........
  5. Jeannette:
    1 april 2022
    Het was onvergetelijk en heel intens. Bedankt voor al je enthousiaste reacties Monique!
  6. Monique:
    4 april 2022
    Het was ook heel leuk om jullie te volgen en wat kun je mooie verhalen schrijven....... bedankt.