Puyuhuapi lodge

Achter mij klinkt een verschrikte kreet. “Kijk hier, kijk hier dan” zegt Jan. Op de schors van een boompje zit een monster van een insekt, zo’n 13 cm lang. Ze is prachtig. Met mijn macrolens maak ik een close up foto. Toch wel een beetje creepy om zo dichtbij te komen en ik hoop dan ook dat het gevaarte niet ineens mijn lens aanvalt. We zijn aan het wandelen op een dichtbegroeid modderig pad rondom de lodge en genieten van de tropische omgeving. Het is zwaar bewolkt en erg vochtig, het zweet drupt van mijn voorhoofd. Het is heerlijk om een stuk te wandelen, weer eens te bewegen, want we zitten natuurlijk kilometers lang in de auto. We zien reuzehommels voorbij vliegen maar het allermooiste zijn de kolibries die de nectar uit de fuchsiabloemetjes zuigen. Die beestjes zijn zo snel en schuw, het lukt me niet om ze goed vast te leggen. Na de wandeling gaan we in onze badjassen naar de hotsprings. Je hebt er verschillende en ze hebben allemaal een andere temperatuur. Een is er zo heet dat we er maar 30 seconden in kunnen blijven. We genieten van de rust en van het offline zijn. Onze gsm’s werken hier namelijk niet. We vergeven de lodge dat het eten niet zo best is en de wanden van onze kamer zo dun zijn als karton. We kunnen onze Spaanse buren letterlijk horen maar we verstaan ze toch niet:-). Het personeel is echt superlief en een jongedame is zo vriendelijk een reservering voor ons te maken op de computer bij de receptie zodat we morgenochtend toch nog National parc Quelat kunnen bezoeken. Als we de volgende ochtend terugvaren zijn we blij dat we ‘ the beast’ weer zien die ons snel naar het park vervoert. Het wordt een kort bezoek want we vinden het al snel te druk worden. Bovendien hebben we zin om naar onze volgende locatie te rijden. De zon staat weer hoog aan de hemel en ik zie dat het maar liefst 24 graden is.