Chaleta Gonzalo

We vervolgen route 7 naar het noorden. Na 220 km, weer gedeeltelijk onverhard, komen we aan in Caleta Gonzalo waar de weg ophoudt. Het is een prachtige locatie waar we over 2 dagen de veerboot zullen nemen naar onze volgende bestemming. Je vindt hier een kleine camping, een restaurant en 7 kleine huisjes met prachtig uitzicht op het fjord. Als we ons melden bij de receptie kunnen ze onze namen in eerste instantie niet vinden maar gelukkig blijkt er uiteindelijk toch gereserveerd te zijn in de Colonos cabin. Die bevindt zich echter heel ergens anders, een kwartier lopen van het restaurant, vertelt de receptioniste ons enigszins verontschuldigend. Gelukkig draagt een sterke jongeman mijn koffer van 23 kilo op zijn schouder over een gravelpad en een swingbridge naar ons huisje. Jan moet helaas zijn eigen koffer dragen. Het is inderdaad een flink stuk lopen en we vragen ons af waar we in hemelsnaam terechtkomen. Ik noem het maar het hobbithuisje waar we verblijven want het is niet gemaakt voor lange mensen zoals ons. Jan komt met zijn voeten buiten het bed en het plafond van de douche is op schouderhoogte. We schakelen snel, er zijn geen andere huisjes meer beschikbaar dus waarschijnlijk was dit het enige dat nog vrij was. Er is hier verder niets en de bootovertocht is zeer in trek dus we mogen ons gelukkig prijzen dat we een plekje hebben. We hebben echter ook nog twijfels over de vertrektijd van de boot; die is om 13:30 uur. We rekenen uit dat we dan pas rond 22:00 uur arriveren bij de volgende lodge en dat vinden we veel te laat. We rijden liever niet in het donker. Er gaat ook een boot om 11:00 uur maar waarom is deze dan niet geboekt? We kunnen het niet navragen aan onze reisagent want we hebben hier 0 bereik. We slapen beiden slecht deze nacht. 
 

De volgende ochtend schijnt de zon uitbundig, het is nog erg fris maar perfect weer om de omgeving te verkennen. Tijdens het ontbijt raken we in gesprek met een heel spontaan Engels echtpaar wat toevallig dezelfde vertrektijd van de boot heeft als ons. Zij moeten zelfs nog verder rijden dus willen ook erg graag vroeger vertrekken. Gedeelde smart is halve smart, samen proberen we het voor elkaar te krijgen en vragen bij de receptie hoe we dat moeten aanpakken.  Zij beloven ons te helpen. De Engelse vrouw ziet dat Jan zich een beetje druk maakt en midden op straat begint ze yoga oefeningen te doen en gebiedt Jan om mee te doen. “Come on Djen! This is good for you”. Helaas heb ik het niet op film, sorry mensen, maar het is echt hilarisch om te zien en ik lig dan ook in een deuk net als de Chilenen om ons heen. 
 

In de middag maken we werkelijk een schitterende wandeling naar enkele watervallen maar ook een van de pittigste ooit! We moeten namelijk over heel veel glibberige traptredes, ladders, boomstronken en rotsen klauteren. Als je even niet oplet breek je je nek. Soms kijk je echt meters diep de afgrond in. Fijn voor iemand met hoogtevrees. Het is echter de moeite waard want het is hier zo mooi! Als we na afloop helemaal vies en moe in het hoge gras voor ons hobbithuisje gaan liggen in een heerlijk warm zonnetje voelen we ons weer helemaal happy. Om ons heen vliegen weer tientallen kolibries die net als ons van het prachtige weer genieten. Ik weet nu al dat ik het zoemende rustgevende geluid van hen ga missen. Ach die boottocht komt morgen ook wel goed toch!