Patagonia national park

“Heb je je autoreport al ingevuld” vraagt Jan? Oh ja, daar denk je toch niet aan als je in dit prachtige land rondreist. We moeten 7 dagen lang iedere dag invullen of we ons goed voelen. Hebben we hoofdpijn ja of nee, hebben we keelpijn ja of nee, hoesten we ja of nee? Natuurlijk vullen we altijd nee in alhoewel we best wel hoesten hoor. Het is hier zo droog dat je het stof door de auto ziet dwarrelen als we rijden. Deze stof zal ook uit onze keel moeten dus we kuchen wat af. Het heeft hier al maanden niet geregend. De klimaatverandering wordt ook hier pijnlijk duidelijk. Chili is een tamelijk rijk land vanwege de kopermijnen (alhoewel het geld slechts bij 20% van de bevolking zit) maar wat mij betreft is de sneeuw op de vele hoge toppen van het Andesgebergte het witte goud. Zonder deze sneeuw immers geen rivieren en meren. 
Gisteren tijdens de bbq hebben we leuke mensen ontmoet, een paar journalisten uit Frankrijk die de hele wereld afreizen en een stel Chilenen die toevallig 10 jaar in Leiden hebben gewoond. Het was echt super gezellig. Gelukkig spraken ze Engels want heel erg weinig mensen spreken hier een andere taal dan Spaans, ook de jeugd niet. En tja, de cursus Spaans die ik 2 jaar geleden ben begonnen is niet echt van de grond gekomen. 
 

Vandaag zien we onze eerste Guanaco in het Patagonië natuurpark. We hadden gehoopt hier ook flamingo’s te spotten maar tja, die hebben dus meer water nodig dan nu in de opgedroogde meertjes staat. De natuur is weer overweldigend. Iedere 20 km zie je weer een totaal ander landschap. Eigenlijk hadden we hier graag nog een dag langer willen blijven maar morgen rijden we naar Coihayque. Dat is 280 km rijden en het grootste gedeelte weer onverhard dus we gaan op tijd ons bedje uit. Maar eerst nog ons laatste diner in de lodge. De vis die we kiezen (Merluza) is familie van de kabeljauw en zoooo lekker!