Controleren en testen

“I’m sorry but here in Chili we go deep.” De man in het witte pak reikt me een tissue aan. “Voor als het echt niet meer gaat, haal maar diep adem.” Ik heb hem gevraagd niet te diep met het stokje in m’n neus te roeren, because my nose has a… en voor ik het in ‘Louis van Gaal Engels’ uitspreek wijs ik maar naar m’n neus want ik weet echt niet wat een scheef neusschot in het Engels is. De PCR test in Nederland was negatief dus ja, we kunnen op reis. We moeten alleen nog een laatste hobbel nemen want Chili kom je echt niet zomaar in. Na een vlucht met KLM van 14,5 uur in een veel te krappe stoel die niet voor mijn Hollandse heupen gemaakt is, haasten we ons met stramme leden het vliegtuig uit. We zitten gelukkig vrij vooraan dus gaan als een van de eersten richting de controleposten. Helaas staat er toch al een lange rij en na de intensieve controle van documenten , een 2e PCR test, paspoortcontrole en koffercontrole zijn we 2 uur verder. Als we dan uiteindelijk de gate uitlopen staat er een grote pers media groep klaar om ons te filmen en te interviewen. Oh nee ze zijn er natuurlijk niet voor ons of een of andere filmster. De eerste Chileen die Oekraïne uit is gevlucht komt namelijk aan en ook hier wordt uitgebreid aandacht aan besteed. 
 

Onze plaatselijke contactpersoon staat ons gelukkig op te wachten en brengt ons naar de eerste bestemming. We moeten 24 uur in quarantaine blijven tot de uitslag van de PCR test binnen is. Dit is geen straf op een prachtige wijngaard waar we slapen in een haciënda. We mogen gewoon eten in het restaurant en rondwandelen. Die quarantaine valt dus best wel mee.