Het einde van de wereld
1 september 2014 - Cape Tribulation, Australië
Dat Australiers je erg enthousiast begroeten maar verder erg oppervlakking zijn en nooit het achterste van hun tong laten zien, weten we inmiddels. Rob, eigenaar van Rainforest Hideaway ontvangt ons vriendelijk doch ingetogen. Zijn roots liggen dan ook in Waddinxveen. 22 jaar geleden kwam hij in Australie voor zijn werk als cartograaf. Hij besloot een rondreis te maken van 5 maanden en eindigde in Cape tribulation. Hier kocht hij een stukje grond midden in de jungle en begon te bouwen. Vanuit een stacaravan bouwde hij eerst een woning voor zichzelf. Hij ontmoette 2 meisjes in town die hem op het idee brachten een B&B te starten en aldus geschiedde. Hij bouwde een bijgebouw met keuken en ontbijtruimte. Daarna een los gebouw met slaapkamer en open badkamer en een junglehouse. De meiden wonen inmiddels bij hem en verzorgen de B&B (en waarschijnlijk ook hem want hij lijkt erg gelukkig). Rob blijft maar bouwen want op zijn stukje grond staan al zo'n 30 sculpturen van steen en hout verspreid. Al wandelend door de jungle kun je zijn werk in alle rust bewonderen. Wel oppassen dat je geen Cassowary tegenkomt of per abuis op een slang trapt; de gevaren van de jungle liggen op de loer. Nou dat avontuur sprak ons wel aan, dus als we met de pont de rivier de Daintree oversteken, zijn we vol verwachting. Het lijkt of je een andere wereld binnen rijdt; het einde van de wereld welteverstaan. Alle gastverblijven aan deze kant van de rivier zijn zelfvoorzienend. Hier ligt geen riolering of een electriciteitsnetwerk. Sceptic tanks en generators moeten dit alles opvangen. De regering biedt ook geen electriciteit aan. Tenminste niet aan de 'blanke' Australiers, wel aan de Aboriginals. In dit deel van Australie leven diverse Aboriginal-communities die niet door toeristen bezocht mogen worden. Als een soort van 'sorry' wordt deze mensen van alles aangeboden waaronder dus electriciteit, dit natuurlijk tot grote onvrede van alle andere Australiers die moeten zien te hakken met het bijltje wat ze ter beschikking hebben. Een beetje een omgekeert migratieprobleem dus.
Na de Silky oaks lodge is het een soort van cultuurshock om onze slaapgelegenheid op Hideaway binnen te treden. We zijn echter voorbereid en schrikken niet als we de badkamer zien zonder muren. Als je hier op het toilet gaat zitten kijk je dus letterlijk recht de jungle in. Slechts een groot boeddhabeeld, een sculptuur van Rob, houdt je nauwlettend in de gaten als je je behoefte doet of je tanden staat te poetsen. Als ik wil douchen komt er een straaltje van 1 cm uit de verroeste douchekop maar he! het is wel een warm straaltje water! Rob heeft keurig een geiser op gas aangelegd. Op een bordje naast de wastafel staat dat er geen fohns gebruikt mogen worden! Nobody sees you here anyway! En je hoeft het niet stiekem te proberen want als de generator uit valt dan heeft iedereen een probleem. Oke, de boodschap is duidelijk. Ik zonder fohn is als Jan zonder brandweer maar ook dat gaat al 2 weken goed, dus...
Met onze huurauto gaan we Cape tribulation verder verkennen. De stranden zijn hier wonderschoon en geheel verlaten. Hier grenst het oudste regenwoud van onze aarde direct aan zee, wat het een hele bijzondere plek maakt. Er monden diverse riviertjes uit in zee en de mangroven groeien tot op het strand. Het is dit brakke water waar de krokodillen zo van houden. Overal staan dan ook waarschuwingsborden voor salty's maar ook voor giftige kwallen. Geen wonder dat de stranden hier verlaten zijn.
Omdat wij zomaar geen krokodillen tegenkomen gaan we een tour maken op Coopers creek. Met een soort fluisterboot varen we de groene rivier op en genieten van het natuurschoon. Het is bewolkt dus de crocs laven zich niet aan de zon; we spotten er dus slechts 2 maar zijn hier al heel tevreden mee. Een cassowary kunnen we ook niet vinden maar we horen dat er hier nog maar 65 rondlopen en dat het dus een ernstig bedreigde diersoort is. Om toch wat meer dieren te kunnen zien besluiten we een nachttour te maken. Maar eerst rijden we nog tot het uiterste noorden waar we niet meer verder kunnen omdat de weg alleen nog maar geschikt is voor 4Wdrive (Bloomfieldtrack). Onze auto is helaas geen 4Wdrive maar ziet er inmiddels wel zo uit. Het stof heeft zich inmiddels genesteld in alle gaten en kieren (inclusief in die van ons) en we niezen wat af. We klauteren en klimmen nog over diverse rotsen en tracks waarbij ik wederom lelijk ten val kom. Mijn vader zei al toen ik 4 jaar was dat ik slaaihielen had (nooit begrepen waar dat woord vandaan kwam) maar het wil in ieder geval zeggen dat ik vaak struikel. De blauwe plekken en bloeduitstortingen zitten inmiddels mooi verspreid over mijn benen. Noemen ze dit nu NIET bikiniproof?
De nachtwandeling is echt heel bijzonder. Onder leiding van een gids gaan we met 8 mensen de donkere jungle in. We krijgen allen een zaklantaarn mee en ons wordt uitgelegd waar we precies op moeten letten. Zoals al eerder vermeld zijn we er niet tijdens het regenseizoen. D.w.z. dat je minder kans hebt om dieren te spotten. Onderweg zien we een paar mooie spinnen en een schorpioen. Als we met zijn allen de zaklampen doven en 5 minuten in het donker blijven staan zien we steeds meer licht om ons heen. Licht van de vuurvliegjes en van lichtgevend mos, heel apart! Slangen of boomkangaroo's spotten we helaas niet maar toch is het een hele mooie ervaring voor ons.
Als we de volgende ochtend ontbijten wijst 1 van de meiden van Rob naar het dak. "Are you affraid of snakes" vraagt ze ons? We volgen haar blik en zien een flinke python zitten op een balk onder het dak. " Ach" zegt Rob. " Dan heb ik in ieder geval geen last van ratten in de keuken."
Na de Silky oaks lodge is het een soort van cultuurshock om onze slaapgelegenheid op Hideaway binnen te treden. We zijn echter voorbereid en schrikken niet als we de badkamer zien zonder muren. Als je hier op het toilet gaat zitten kijk je dus letterlijk recht de jungle in. Slechts een groot boeddhabeeld, een sculptuur van Rob, houdt je nauwlettend in de gaten als je je behoefte doet of je tanden staat te poetsen. Als ik wil douchen komt er een straaltje van 1 cm uit de verroeste douchekop maar he! het is wel een warm straaltje water! Rob heeft keurig een geiser op gas aangelegd. Op een bordje naast de wastafel staat dat er geen fohns gebruikt mogen worden! Nobody sees you here anyway! En je hoeft het niet stiekem te proberen want als de generator uit valt dan heeft iedereen een probleem. Oke, de boodschap is duidelijk. Ik zonder fohn is als Jan zonder brandweer maar ook dat gaat al 2 weken goed, dus...
Met onze huurauto gaan we Cape tribulation verder verkennen. De stranden zijn hier wonderschoon en geheel verlaten. Hier grenst het oudste regenwoud van onze aarde direct aan zee, wat het een hele bijzondere plek maakt. Er monden diverse riviertjes uit in zee en de mangroven groeien tot op het strand. Het is dit brakke water waar de krokodillen zo van houden. Overal staan dan ook waarschuwingsborden voor salty's maar ook voor giftige kwallen. Geen wonder dat de stranden hier verlaten zijn.
Omdat wij zomaar geen krokodillen tegenkomen gaan we een tour maken op Coopers creek. Met een soort fluisterboot varen we de groene rivier op en genieten van het natuurschoon. Het is bewolkt dus de crocs laven zich niet aan de zon; we spotten er dus slechts 2 maar zijn hier al heel tevreden mee. Een cassowary kunnen we ook niet vinden maar we horen dat er hier nog maar 65 rondlopen en dat het dus een ernstig bedreigde diersoort is. Om toch wat meer dieren te kunnen zien besluiten we een nachttour te maken. Maar eerst rijden we nog tot het uiterste noorden waar we niet meer verder kunnen omdat de weg alleen nog maar geschikt is voor 4Wdrive (Bloomfieldtrack). Onze auto is helaas geen 4Wdrive maar ziet er inmiddels wel zo uit. Het stof heeft zich inmiddels genesteld in alle gaten en kieren (inclusief in die van ons) en we niezen wat af. We klauteren en klimmen nog over diverse rotsen en tracks waarbij ik wederom lelijk ten val kom. Mijn vader zei al toen ik 4 jaar was dat ik slaaihielen had (nooit begrepen waar dat woord vandaan kwam) maar het wil in ieder geval zeggen dat ik vaak struikel. De blauwe plekken en bloeduitstortingen zitten inmiddels mooi verspreid over mijn benen. Noemen ze dit nu NIET bikiniproof?
De nachtwandeling is echt heel bijzonder. Onder leiding van een gids gaan we met 8 mensen de donkere jungle in. We krijgen allen een zaklantaarn mee en ons wordt uitgelegd waar we precies op moeten letten. Zoals al eerder vermeld zijn we er niet tijdens het regenseizoen. D.w.z. dat je minder kans hebt om dieren te spotten. Onderweg zien we een paar mooie spinnen en een schorpioen. Als we met zijn allen de zaklampen doven en 5 minuten in het donker blijven staan zien we steeds meer licht om ons heen. Licht van de vuurvliegjes en van lichtgevend mos, heel apart! Slangen of boomkangaroo's spotten we helaas niet maar toch is het een hele mooie ervaring voor ons.
Als we de volgende ochtend ontbijten wijst 1 van de meiden van Rob naar het dak. "Are you affraid of snakes" vraagt ze ons? We volgen haar blik en zien een flinke python zitten op een balk onder het dak. " Ach" zegt Rob. " Dan heb ik in ieder geval geen last van ratten in de keuken."
Je vertelt het smakelijk.