Hunter valley

158 km over de pacific highway en motorway afgelegd in bijna 4 uur. Het regent zo hard dat een snelheid van 70 km al onverantwoordelijk lijkt. Gelukkig hadden we bij het hotel in Sydney binnen 1 minuut een taxi te pakken en het ophalen van de auto bij Hertz was ook piece of cake maar dan, dwars door Sydney naar de snelweg rijden, (gelukkig met gehuurde Navman, de TomTom van Australie) is een ander verhaal.
Het stuur zit rechts en het rijden is aan de linkerkant van de weg, de wielen glibberen door 15 cm water...ik ben blij dat Jan rijdt (en ook hij heeft geen ervaring met rijden in een automaat).
De weg moet door een mooi gebied gaan maar we zien links en rechts van ons slechts een witte muur van water. Na 50 km zijn we hard toe aan een kopje koffie maar het bord met het bekende logo verschijnt maar niet. We besluiten een exit te nemen maar vinden niets. We besluiten nogmaals een exit te nemen maar vinden het zwarte goud wederom niet. Zouden die Aussies nou nooit behoefte hebben aan een bak koffie?? Uiteindelijk vinden we bij de volgende exit een tankstation en besluiten daar maar een kop koffie te tanken en in de auto op te drinken. Je snapt het al...5 km later een groot wegrestaurant en 10 km later weer een en daarna weer een.
Als we eindelijk van de fastway af kunnen verandert de slagregen in gewone regen en wijst een slingerende route tussen lieflijke heuvels ons de weg naar onze bestemming. We zien een gevarenbord voor bosbranden en overstekende kangaroo's en voor het eerst besef ik echt dat ik in Australie ben. Als we aankomen bij Hunter valley resort (wijngaarden en bierbrouwerij met overnachting) is het rustig. We worden gelijk geholpen door de receptioniste die ons vertelt dat ze zeker de afgelopen 6 maanden dit weer in de verste verte niet hebben gehad en dat we spijtig genoeg een kwartier te laat zijn voor de wijnproeverij. No mercy, we mogen niet meer aansluiten maarrr als we naar het wijnhuis lopen helpt een supertoffe Australier (excuus voor het ontbreken van de trema's maar die kan ik niet vinden op deze tablet) ons met een persoonlijke proeverij door de wijnkaart heen met mooie verhalen en bijbehorende smaaksensaties. We kopen een mooie fles Shiraz die we 's avonds mee kunnen nemen naar het restaurant (bring your own). Als we teruglopen naar onze kamer over een modderig pad, breekt plots de zon door de wolken en krijgen de kale wijnranken even een gouden gloed. Ineens zie ik hem staan , roerloos naar ons kijkend met de zon achter zijn kop als een stralenkrans, op slechts 20 meter afstand. Ik krijg een brok in mijn keel, onze eerste kangaroo is een feit!

P.S. Wifi is het melkkoetje van Australie. Overal moet je er voor betalen en de verbinding is niet bijster goed. Foto's laden lukt helaas nog even niet. Zodra we sterke Wifi hebben volgen deze spoedig.