Natuur en stad

Vandaag (19 aug.) staan we weer gezond op en yes, we zien dat het weer opgeklaard is. D.w.z. het regent maar af en toe en we zien zelfs de zon soms schijnen. We hebben nog 258 km voor de boeg naar de Blue Mountains waar we slapen in een cottage op1600 meter hoogte in het plaatsje Leura. De reis gaat dit keer voorspoedig en we zijn dan ook lekker op tijd om in te checken. Omdat de cottage hoger ligt, is deze nog gehuld in wolken en het zicht is dus verre van helder. De ontvangst is weer alleraardigst evenals de knusse cottage waar het kacheltje staat te snorren zodat we letterlijk en figuurlijk in een warm nest terechtkomen. In Australie zijn de meeste huizen vervaardigd van (deels) golfplaten wat een beetje goedkoop aandoet maar dit went snel. Het heeft wel iets industrieels en we kunnen er de charme wel van inzien. Omdat we mooi op tijd zijn kunnen we dit keer wel van de reeds geboekte kaartjes voor de Katoomba scenic railway in de Blue Mountains, gebruik maken. Ondanks dat de bergen nog in de wolken liggen hopen we toch maar op het beste qua uitzicht. Met het supersteile treintje (de chinezen gillen alsof ze in de Python zitten) gaan we omlaag naar het dal waar een uitbundige tropische flora en fauna een erg mooie omgeving biedt om door te wandelen. Heel even breekt de zon door en hebben we een prachtig uitzicht op The tree sisters (3 steile rotspieken naast elkaar) en ik begin snel wat foto's te schieten. De Aboriginal-legende vertelt dat 3 zussen verliefd worden op 3 mannen van een andere stam. Volgens hun wetten was dat ten strengste verboden en er ontstond een gevecht tussen beide stammen. Om de 3 zussen te beschermen veranderde een wijze ze tijdelijk in steen. Jammerlijk werd in het gevecht de wijze gedood en zo werden de 3 zusters nooit meer terugveranderd.

We gaan na de wandeling weer omhoog met de kabelbaan en daarna over een heel heel diep ravijn met the skyway naar de overkant. Ik ga NIET op de glazen bodem staan maar kijk recht voor me uit. Heb nog even getwijfeld of ik het wel zou aandurven maar de oversteek valt me gelukkig erg mee. We zijn intussen steen en steenkoud en we snakken naar een warme douche en goede maaltijd. Ons is een plaatselijk restaurant aanbevolen en hier gaat Jan de kangaroobiefstuk proberen. Ik heb ook een stukje geproeft maar ben er niet stuk van (Jan trouwens ook niet, geef ons maar het rund). Ook in het restaurant is het weer steenkoud en we besluiten daarom snel naar de cottage te gaan want....daar is een heuse hottub bij en als het goed is, is deze inmiddels op temperatuur. Buiten is het 6 graden en pikkedonker. Vanuit de hottub kijken we met een glaasje bubbels in de hand naar duizenden sterren aan een inmiddels heldere hemel. Oh wat hebben we het slecht!

We slapen als een roosje en rijden de volgende ochtend in 96 km terug naar Sydney waar we hopen nog wat van de stad te kunnen zien. Eerst willen we de huurauto terugbrengen want rondrijden in deze metropool is echt geen pretje maar dat lijkt nog niet zo makkelijk. Herz autoverhuur ligt aan de St. Williamsstreet en die blijken er 6 te zijn in Sydney! Alles uitgeprobeerd om het juiste adres te achterhalen (ik zal jullie het gekibbel en de details besparen) en weer veel later dan gepland eindelijk het juiste adres gevonden. We wandelen naar Kingsstreet (de grote winkelstraat van Sydney waar de Prada's en Chanelletjes je om de oren vliegen) om daar de gratis bus te pakken naar Sydney Harbour. De laatste bus rijdt om half vier en het is inmiddels kwart voor vier dus helaas kunnen we hier geen gebruik meer van maken. We besluiten dan maar te wandelen naar de harbour en een taxi terug te nemen. We vergapen ons aan de mix van oude en moderne gebouwen en beseffen dat we hier makkelijk een week zouden kunnen doorbrengen. Omdat ik altijd kijk naar de reisprogramma's van Floortje Dessing en heel goed haar tip heb opgeslagen over de telefoonkaart voor de public telefooncellen (voor 10 euro bel je heel de wereld over, aldus Floortje) kopen ook wij zo'n kaart. Wat we ook proberen met +31 of 0031 voor het nummer, we krijgen het niet voor elkaar. Bij deze Floortje, bedankt!
Als we de eerste glimp van de Harbour bridge opvangen is dat al indrukwekkend maar als we de echt haven inlopen en een enorm cruiseship zien liggen voor de brug en tegelijk het Operahouse spotten dan stokt onze adem toch wel even. Echt uren hebben we op de boulevard gezeten om van de zonsondergang te genieten.

Morgen vliegen we naar The red centre van Australie en we hopen op een heerlijk woestijnklimaat zonder regen!